Τοποθέτηση υποδόριου ή διαφλεβικού απινιδωτή

Η εφαρμογή της τοποθέτησης εμφυτεύσιμου απινιδωτή (ICD) έχει ένδειξη σε συγκεκριμένους ασθενείς, ιδιαίτερα αυτούς που παρουσιάζουν κίνδυνο αιφνίδιου αρρυθμιολογικού θανάτου.

Η τοποθέτηση διαφλεβικού απινιδωτή έχει κάποιες δυνητικές επιπλοκές, τόσο κατά διαδικασία εμφύτευσης όσο και αργότερα.

Η ιδέα του υποδόριου απινιδωτή φαίνεται να είναι αρκετά ελκυστική, καθώς παρουσιάζει κάποια πλεονεκτήματα αλλά και κάποιους περιορισμούς. Σε ασθενείς που δεν υπάρχει ένδειξη για βηματοδότηση, αλλά μόνο για απινιδωτή, η επιλογή της υποδόριας μη διαφλεβικής τοποθέτησης παρουσιάζεται αρκετά υποσχόμενη. Το βασικό πλεονέκτημα είναι η μειωμένη πιθανότητα επιπλοκών της συσκευής (επιμόλυνση, αιμάτωμα κλπ), χωρίς από τις μέχρι τώρα μελέτες να φαίνεται ότι υστερούν στην αποτελεσματικότητα.

Η εφαρμογή του υποδόριου απινιδωτή, πιθανόν να αποτελεί την κατάλληλη λύση σε άτομα με σύνδρομα διαταραχής του καρδιακού ρυθμού (Brugada, long QT) όταν αυτά επιβεβαιώνεται να έχουν ιδιαίτερα υψηλό ρίσκο αρρυθμίας.

Σχετική αναφορά:
The New England Journal of Medicine
Subcutaneous or Transvenous Defibrillator Therapy
N. Engl. J. Med 2020 Aug 06;383(6)526-536